San Diego yolunda yer alan Salk Institute Louis Kahn’ın 60’larda tasarladığı biyolojik araştırmalar merkezi. Fi tarihindeki film festivalinden akıllarda kalan Mimar Babam (My Architect - A Son’s Journey)’den kalan unutulmaz görselliğin sahibi yapı. Derin bir vadiyle bütünleşen araştırma merkezinin iç avlusu girişten itibaren sonsuzluk hissi veriyor. Avluyu orta ekseninde takip eden ince su hattı ve bitişindeki durgun su, kumtaşının karakterize ettiği yer döşemesi ve oturma elemanlarının sadeliğini bütünlüyor.
Ziyaretçi saatlerini göz önünde bulundurmayıp fütursuzca mimari gezmeye yeltendiğimiz yapının etrafında geç kaldığımız için öncelikle kontür geçtik. Çektiğimiz fotoğraflara seneler boyu emekle edindiğimiz kolaj yeteneğini konuşturarak kendimizi monte etme planları yapıyorduk ki; labarotuvarlardan çıkan çalışanları sıkıştırarak içeriye yasadışı girme çabalarımız sonuç verdi -girişimci insanlara hep ihtiyacımız var!-
Avluda dolaşırken aniden ampulüm yandı. Bu tasarımın bana nerden aşina olduğunu düşünürken İslam bahçelerindeki dünyevi simgeleri hatırladım; doğum, yaşam ve ölüm. İslami yapılar için avlular kuşkusuz vazgeçilmez. Ben bu avluları ‘kısmi kamusal alanlar’ olarak adlandırıyorum. Mahremiyetin ardında belli bir çerçevede sosyalleşme olanağı sundukları için. Avluların olduğu yerde de su olmazsa olmaz. İşte bu alanlarda aslında hareketli ve durgun suyun ayrı anlamları var. Salk Institute’deki ince su ise başlangıç, süreklilik ve bitiş noktalarının biçimleriyle bu simgelerle bütünleşik. Suyun çıkış noktası doğumu simgelerken, ince akışkan havuz yaşamı temsil ediyor. Ne derece hareketlense de çizgisinden çıkamayan yaşam suyu kaderci yaklaşımla harika örtüşüyor. Suyun gittiği yer ise belli. Son tarafta büyük havuzla birleşirken yaşamın da sonuna işaret ediyor. Ne lirik değil mi?
0 yorum:
Yorum Gönder